Elke reis naar Europa om middeleeuwse kastelen te bezoeken is niet volledig zonder een reis naar het platteland van Wales om de meest indrukwekkende ring van vestingwerken uit de middeleeuwen te bezoeken en te beleven. De imposante bolwerken van Edward zijn niet alleen een voorbeeld van het vakmanschap van meester James van St. George, maar zijn een blijvende weergave van de militaire aanleg van de krachtige en dynamische Engelse koning. Van Flint tot Rhuddlan, door Harlech, Conwy en Caernarfon, en uiteindelijk Beaumaris, plaatste Edward letterlijk zijn overwinningen in steen tegen de Welsh. In dit artikel zullen we kort ingaan op de militaire achtergrond van Edward I, zijn omgang met Wales en de ervaringen van zijn kruistocht. Edward 1
Ondanks zijn vele overwinningen tegen zijn noordelijke vijanden in Schotland, degenen die hem de bijnaam de Hammer of the Scots hebben opgeleverd, was het in het westen waar Edward aantoonbaar zijn meest voorkomende erfenis zou achterlaten: de versterkte overblijfselen van zijn Welshe ‘kruistocht’. Als prins probeerde de toekomstige koning Edward I van Engeland zijn militaire bekwaamheid te vestigen door deel te nemen aan het grootste avontuur: campagne voeren als een krijger van Christus tijdens de kruistochten. In vergelijking met zijn nogal idealistische en aantoonbaar romantische visie was de realiteit van Edward's reis totaal gedesillusioneerd. Toen zijn droom een nachtmerrie werd, slaagde hij er uiteindelijk niet in zich aan te sluiten bij legendarische kruisvaarders zoals Richard de Leeuwenhart. Desalniettemin hadden de lessen en ervaringen die Edward op pelgrimstocht had opgedaan een diepgaand en blijvend belang in zijn eigen leven, waardoor hij de man en de koning vorm gaf die hij zou worden.
De aanwezigheid van Engelse soldaten op Welshe bodem was verre van nieuw, toen de toenmalige prins, zoon van Henry III, zijn spoedig doorweekte voeten voor het eerst in de Welshe moeras zette. In feite waren in de dertiende eeuw de meeste moerassen en sommige zuidelijke en grensdistricten onder Engelse hegemonie. Het doel van het bezoek van Edward in 1256 was niet één van verovering, maar vanwege een geschil over land, belastingen en bijbehorende grieven. Edward kreeg ten tijde van zijn huwelijk een deel van Welshe land en zijn vader was er dan ook van overtuigd dat eventuele geschillen moesten worden opgelost. In de daaropvolgende Welsh-opstand zou Edward zijn Engelse troepen in 1257 verslaan in een reeks veldslagen die zeer gunstig zouden blijken voor de meest agressieve Welsh-vijand van Edward, Llywelyn ap Gruffudd. Het is vermeldenswaard dat hoewel de strijdkrachten van Edward in de minderheid waren, de troepen van de Welsh werden vernietigd. In tegenstelling tot zijn vader, en zijn vele voorgangers, zou Edward niet alleen grote stukken land in Wales veroveren, maar uiteindelijk aan het eind van de 13e eeuw heel Wales veroveren. Het is tijdens zijn overwinningen, opgesplitst in duidelijk te definiëren tijdperken, dat Edward begon met de bouw van zijn beroemde vestingwerken. Richard Leeuwenhart
Edward werd gekroond in 1274, twee jaar na de dood van zijn vader. Ten tijde van zijn overlijden was Edward nog in het buitenland vanwege zijn kruistochten. Na de teleurstellende resultaten van zijn daden in het Beloofde Land, zocht Edward ongetwijfeld verlossing in de vorm van militaire veroveringen. Prominent historicus Michael Prestwich beweert dat 'het decennium van de jaren 1280 de periode was waarin het prestige van Edward I op het continent op zijn hoogtepunt was'. Het is belangrijk dat deze periode in het leven van Edward kort na zijn kruistochtavonturen volgde en zoals opgemerkt, kort na zijn kroning. Het was ook in deze tijd dat Edward zijn grootste successen in Wales zou behalen.
De verovering van Wales door de Engelsen onder Edward I, zoals eerder kort opgemerkt, kan worden opgesplitst in drie belangrijke campagnes. De eerste fase van deze fasen vond plaats in 1277, toen de troepen van Edward het land gedeeltelijk bezetten, de tweede in 1282-3, toen de Engelsen de Welsh veroverden, en ten slotte toen de enorme overwinningen van Edward in de verpletterende overwinning op de troepen van Madog ap Llywelyn in 1294-5. De manier waarop Edward zijn succes bereikte was niet revolutionair, maar zijn triomf in Wales was absoluut; hoewel schijnbaar kleinschalig, was de verovering - zoals Prestwich zo treffend zegt - ‘uitzonderlijk in zijn geheel’.
Dus, waar is de link naar de kruistochten?
Llywelyn ap Gruffudd
Tijdens zijn expeditie onderscheidde Edward zichzelf als een zeer toegewijde kruisvaarder, vastberaden om het Heilige Land te bereiken. De prins werd na de eed opgenomen door te zeggen: ‘zweer bij het bloed van God dat hij naar Acre zou gaan en zijn eed zou afleggen, zelfs als iedereen hem had verlaten’. De rampen die zich voortdurend op zijn reis voordeden, weerhielden Edward niet van zijn zoektocht en hij landde uiteindelijk in Acre op 9 mei 1271. Bij de aankomst van Edward werd de stad belegerd door een gevreesde Mamluk-troepen die de overwinning op Kruisvaarders al hadden geproefd. Toen basisbehoeften schaars werden, wilden de inwoners van de stad zich over geven. Hij belandt in een schijnbaar onmogelijke situatie, waardoor de sombere aard van de kruistocht van Edward duidelijk wordt. Er moet echter worden opgemerkt dat de komst van Edward de spil was in de beslissing om de vitale havenstad niet over te geven. De koppigheid die de Engelse prins tijdens zijn reis had getoond, manifesteerde zich in de verdediging van Acre. Edward inspireerde de burgers tot verder verzet. Het is dit karakter, zijn vastberadenheid en onwil om een compromis te sluiten, dat de successen van de toekomstige koning in de komende gevechten voorspelt.
Tijdens zijn tijd in Acre speelde Edward niet alleen een cruciale rol in het verzet van de stad, maar droeg hij ook bij aan de herbouw en het onderhoud van zijn verdedigingswerken waardoor hij het belang en de functie van vestingwerken begon in te zien. Het is zonder twijfel dat Edward ook op de hoogte was van de kracht en invloed van andere kritieke kruisvaarderslocaties, zoals het beroemde kruisvaardersfort Krak de Chevaliers. Edward's eerste inval in Wales in 1277 vertoont opvallende overeenkomsten met de bewegingen van Richard I op zijn tocht van Acre op weg naar Jeruzalem in 1191. Beide koningen vertrokken op een pad dat de kust volgde, en beide troepen werden ondersteund door de marine om de kracht van het marcherende leger te onderstrepen. Een van de sleutels tot Richard's plannen was het herbouwen van fortificaties om geavanceerde defensieve posities voor zijn mannen te vormen. Aan het einde van hun inval, bouwden de strijdkrachten van Edward de eerste van zijn prachtige kastelen: Flint en Rhuddlan. In navolging van deze succesvolle strategie werden de daaropvolgende campagnes in Wales op dezelfde manier uitgevoerd. In de successen van 1282-3 werden nog drie van Edward's beruchte bouwwerken gebouwd; Conwy, Caernarfon en Harlech, en de onderdrukking van de laatste opstand in 1294-5 resulteerde in de bouw van een vesting op paleisachtige schaal in Beaumaris.
Hoewel de schaal, grootsheid en erfenis van de kastelen van Edward ongeëvenaard is, was hij één van de eerste middeleeuwse leiders die de vorderingen van de bouw van vestingwerken nauwlettend volgde. In feite is dit misschien wel het belangrijkste doel van hun constructie. Om het verband tussen het succes van Edward en zijn kruistocht echt te begrijpen, moeten we enkele aanvullende aspecten overwegen. Krak de Chevalier
Op het hoogtepunt van de macht en invloed van Acre bloeide de belangrijkste stad van de kruisvaarder buiten Jeruzalem op dankzij de financiële successen en de daaruit voortvloeiende rijkdom van de inwoners. Acre was op een gegeven moment de belangrijkste landingsplaats voor kruisvaarders-zeevaarthandel en Europese pelgrims die naar het Heilige Land reisden. De financiële kracht van Acre was aantoonbaar belangrijker voor zijn verdediging dan de stadsmuren zelf. De welvaart van de stad zorgde voor verbeterde bouwmaterialen en technieken om de verdedigingscapaciteiten te verbeteren, en bovendien heeft de toename van de bevolking invloed op de grootte van de strijdkrachten. Het is deze sterkte van Acre die Edward probeerde te kopiëren met zijn nieuw gebouwde kastelen en de ontstane steden. Niet alleen heeft verhuizing naar Wales de Welsh verder onderworpen aan de toe-eigening van extra Welsh-land, maar het versterkte de verdediging van het gebied door de groei van de omliggende economie. Als gevolg hiervan neemt het programma van kasteelbouw van Edward een bijna koloniaal element aan dat samenvalt met het voor de hand liggende militaire karakter.
Links boven met de klok mee: Conwy, Caernarfon, Harlech, Flint, Rhuddlan, Acre en Beaumaris
Ten slotte hadden de ervaringen van Edward op kruistocht niet alleen invloed op de strategie van de constructie van zijn kastelen, maar de reis was van fundamenteel belang bij het bepalen van zowel hun aard als ontwerp. Zoals kort besproken, bouwde Edward zijn kastelen om zijn overwinningen te consolideren in elk van de afzonderlijke fasen van zijn algemene campagne tegen de Welsh. In het oosten, Flint en Rhuddlan vanaf 1277; dichter bij Snowdon werden Conwy, Caernarfon en Harlech gebouwd vanaf 1283; en op Anglesey als symbool van de verpletterende nederlaag van de laatste Welshe opstand, werd Beaumaris gebouwd vanaf 1295. Historicus Nicola Coldstream schetst een passend beeld van de aard van deze structuren: 'deze kastelen worden beschouwd als het hoogtepunt van militaire architectuur in de late dertiende eeuw … Imposant en stijlvol ', bevat elk kasteel een' formidabele aanwezigheid 'die zijn omgeving domineerde. Het is veelbetekenend dat de kastelen niet alleen een gemeenschappelijke strategie en een gemeenschappelijk plan volgden, maar de kastelen waren allemaal ontworpen en gecontroleerd door dezelfde man: Meester James van St. George. Tijdens zijn terugreis vanuit het Heilige Land, werd Edward vermaakt door graaf Philip van Savoye omdat de graaf hulde moest brengen aan de nieuwe, nog niet gekroonde, koning van Engeland. Edward werd ontvangen in de nieuw gebouwde St Georges d'Esperanche, een kasteel waarvan wordt gezegd dat hij het meest onder de indruk was; het was hier dat Edward voor het eerst kennis zou maken met zijn toekomstige belangrijkste bouwmeester. Bouwmeester James en Edward 1
Nu, om in detail te gaan over het leven en werk van bouwmeester James, of zelfs over het bewijs dat suggereert dat hij inderdaad de architect was van de majestueuze structuren van Edward, lees het werk van Arnold J. Taylor.
De ervaringen van Edward op zijn kruistocht, voorspellen of worden weerspiegeld in een veelheid aan elementen die later in het leven van de koning worden gezien. Ondanks de bijnaam ‘Hammer of the Scots’, heeft Edward aantoonbaar meer bereikt in Wales dan dat hij ten noorden van de grens bereikte. De strategie en tactieken van Edward in Wales waren succesvol - de omvang van zo'n succes is nog steeds duidelijk - en de lessen die de grote koning van Engeland opdeed in de beproevingen en beproevingen van zijn reis door Europa en het Midden-Oosten waren fundamenteel. De stijl, het karakter, het ontwerp en de grootsheid van de kastelen van Edward weerspiegelen niet alleen de aard van zijn reis en de ervaringen die ermee zijn opgedaan, maar zijn een direct resultaat van zijn reizen. Zonder de kruistocht van Edward zouden Flint, Rhuddlan, Conwy, Caernarfon, Harlech en Beaumaris, en de versterkte ring die ze creëren, niet bestaan, als de voorbeelden van militaire en architectonische macht die we vandaag zien.
erwin_damhuis